نوشته شده توسط : s.s.r

چون زلف تو ام جانا در عین پریشانی
چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی
 من خاکم و من گردم من اشکم و من دردم
تو مهری و تو نوری تو عشقی و تو جانی
خواهم که ترا در بر بنشانم و بنشینم
تا آتش جانم را بنشینی و بنشانی
ای شاهد افلاکی در مستی و در پاکی
من چشم ترا مانم تو اشک مرا مانی
در سینه سوزانم مستوری و مهجوری
در دیده بیدارم پیدایی و پنهانی
من زمزمه عودم تو زمزمه پردازی
من سلسله موجم تو سلسله جنبانی
از آتش سودایت دارم من و دارد دل
داغي که نمی بینی دردی که نمی دانی
دل با من و جان بی تو نسپاری و بسپارم
کام از تو و تاب از من نستانم و بستانی
ای چشم رهی سویت کو چشم رهی جویت ؟
روی از من سر گردان شاید که نگردانی

 


 

 



:: موضوعات مرتبط:
شعر پارسی , ,
:: برچسب‌ها: شعر , شعر زیبا , رهی معیری , شعرهای رهی معیری , شعر پارسی , شعرها ,
:: بازدید از این مطلب : 608

|
امتیاز مطلب : 212
|
تعداد امتیازدهندگان : 50
|
مجموع امتیاز : 50
تاریخ انتشار : چهار شنبه 14 ارديبهشت 1390 | نظرات (0)
نوشته شده توسط : s.s.r

بر آستانه در گردِ مرگ مي باريد

از آسمان شبزده در شب

تگرگ مي باريد

و از تمام درختان بيد

با وزش باد

برگ مي باريد

كه آن تناور تاريخ تا بهاران رفت

به جاودان پيوست

و بازوان بلندش

كه نام نامي او را هميشه با خود داشت

به جان جان پيوست

به بيكران پيوست



:: موضوعات مرتبط:
شعر پارسی , ,
:: برچسب‌ها: شعر , زیبا , شعرها , حمیدمصدق , وبلاگ شعر , شعر زیبا , مصدق ,
:: بازدید از این مطلب : 581

|
امتیاز مطلب : 199
|
تعداد امتیازدهندگان : 47
|
مجموع امتیاز : 47
تاریخ انتشار : یک شنبه 4 ارديبهشت 1390 | نظرات (1)
نوشته شده توسط : s.s.r

 

آب را گل نكنيم :

در فرودست انگار، كفتري مي خورد آب .

ياكه در بيشه دور، سيره اي پر مي شويد .

يا در آبادي، كوزه اي پر ميگردد .

 

آب را گل نكنيم :

شايد اين آب روان، مي رود پاي سپيداري، تا فرو شويد اندوه دلي .

دست درويشي شايد، نان خشكيده فرو برده در آب .

زن زيبايي آمد لب رود،

آب را گل نكنيم : روي زيبا دو برابر شده است...



:: موضوعات مرتبط:
شعر پارسی , ,
:: برچسب‌ها: شعر , سهراب سپهری , شعرها , اب را گل نکنیم , شعر زیبا ,
:: بازدید از این مطلب : 582

|
امتیاز مطلب : 215
|
تعداد امتیازدهندگان : 50
|
مجموع امتیاز : 50
تاریخ انتشار : یک شنبه 4 ارديبهشت 1390 | نظرات (0)
نوشته شده توسط : s.s.r

آن لحظه
كه دست هاي جوانم
در روشنايي روز
گل باران ِ سلامُ تبريكات ِ دوستان ِ نيمه رفيقم مي گذشت
دلم
سايه اي بود ايستاده در سرما
كه شال كهنه اش را
گره مي زد



:: موضوعات مرتبط:
شعر پارسی , ,
:: برچسب‌ها: شعر , حسین پناهی , شعر زیبا , شعرها , شعر فارسی ,
:: بازدید از این مطلب : 599

|
امتیاز مطلب : 205
|
تعداد امتیازدهندگان : 48
|
مجموع امتیاز : 48
تاریخ انتشار : یک شنبه 4 ارديبهشت 1390 | نظرات (0)

صفحه قبل 1 2 صفحه بعد